-
„Zadra” Robert Małecki – gościnna recenzja
Zapraszam do zapoznania się z gościnną recenzją najnowszego kryminału Roberta Małeckiego, napisaną przez miłośniczkę książek – Agnieszkę 🙂 „Zadra” Roberta Małeckiego to tytuł najnowszej książki kryminalnej, następnej po „Wadzie” i „Skazie”. Czytałam poprzednie dwa tomy i byłam oczarowana. „Zadra” wpadła mi w ręce przypadkowo, aczkolwiek z tęsknotą czekałam na kolejną, świetną odsłonę twórczości tego autora. Pan Małecki potrafi nas zaskoczyć niemal pod każdym względem. Kolejny raz autor w niezwykły sposób łączy retrospekcje z teraźniejszością. Daje do myślenia. W lesie pod Chełmżą znaleziono zwłoki mężczyzny, które świadczą o popełnieniu przez niego samobójstwa. Śledztwo prowadzi komisarz Bernard Gross oraz podwładne: aspirant sztabowa Monika Skalska oraz Judyta Judycka. Dociekliwy Gross odkrywa pewne szczegóły,…
-
„Rzeźnik” Max Czornyj – recenzja
„Rzeźnik” to historia niezwykle kontrowersyjnego mordercy z Niebuszewa (dzielnicy Szczecina), który po drugiej Wojnie Światowej, w ciągu kilku lat bestialsko zabił przypuszczalnie nawet kilkadziesiąt osób, ale zdołano mu udowodnić jedynie jedno morderstwo. Był prawdopodobnie pierwszym seryjnym mordercą w powojennej Polsce. Józef Cyppek nigdy nie był rzeźnikiem, całe życie pracował w taborze tramwajowym. Wiódł niespieszne życie u boku kochanej żony i dwóch wspaniałych synów, cenił sobie dobre kino oraz spokój domowego ogniska. Wszystko jednak zmieniło się wraz z wybuchem wojny, która odebrała mu rodzinę a z niego uczyniła kalekę po tym jak podczas walki na froncie odniósł ciężkie rany i amputowano mu prawą nogę na wysokości kolana. Po tych tragicznych wydarzeniach…
-
„Sadie” Courtney Summers – recenzja
„Sadie” nie jest łatwą lekturą. Nie opowiada też o niczym przyjemnym. Jest natomiast naładowana ogromem emocji, które towarzyszą zarówno czytelnikowi, jak i bohaterom. To historia o bolesnym dzieciństwie, w którym na próżno szukać miłości czy troski ze strony najważniejszej osoby w życiu każdego dziecka, czyli matki. I to właśnie ten brak zainteresowania doprowadza w tej historii do tragedii. Tragedia ta jednak poprzedzona była latami cierpienia w milczeniu i strachu, które dodatkowo podsycała tłumiona złość. Główna bohaterka, Sadie, to dziewiętnastoletnia dziewczyna, która nigdy nie zaznała uroków prawdziwego dzieciństwa. Bardzo szybko musiała dorosnąć, aby wejść w rolę matki i zająć się swoją młodszą siostrzyczką Mattie. Claire, matka dziewczynek, nigdy nie okazywała Sadie…
-
„Wieczny odpoczynek” Aleksandra Marinina – recenzja
Autorka książki, Aleksandra Marinina, w Rosji uważana jest za mistrzynię mrocznych kryminałów. I całkiem słusznie, gdyż moje pierwsze spotkanie z tą autorką uważam za bardzo udane 🙂 I wcale nie przeszkadzał mi fakt, że „Wieczny odpoczynek” to już dziewiętnasty tom w tej serii. Główną postacią w tej powieści jest major Anastazja Kamieńska, 37-letnia milicjantka u progu awansu zawodowego. Kobieta ma bardzo otwarty, analityczny umysł, dzięki czemu rozwiązywanie kryminalnych zagadek to dla niej pestka. Jest kobietą spokojną, dobrze zorganizowaną i bardzo sympatyczną. W pracy koledzy szanują ją za profesjonalizm oraz sumienność. Prywatnie Nastia jest bezdzietną mężatką ceniącą sobie spokój domowego zacisza. W tej części serii Asia zajmuje się zabójstwem młodego milicjanta,…
-
„Wada” Roberta Małeckiego – gościnna recenzja
Zapraszam do zapoznania się z innym punktem widzenia 🙂 Poniżej oryginalny tekst. Autor recenzji pragnie pozostać anonimowy. ——————————————————————————————————————– Gdyby zadać tradycyjne przy lekturze ‘kryminałów’ pytanie, kto zabił, odpowiedź nasuwa się jedna i prosta: autor czytelnika – umęczył i zabił. Naśladowanie „gigantów” czy „stachanowców” opasłej polskiej literatury kryminalnej jak Remigiusz Mróz czy Katarzyna Bonda, zwykle kończy się źle, ponieważ objętości ich książek nie da się pokonać. Nasz autor „ograniczył się” do 535 stron, zapominając o podstawowej zasadzie: jeśli pisarz nie potrafi wyjaśnić zagadki na ok. trzystu stronach, to znaczy, że nie umie prowadzić śledztwa i nie umie pisać. Jedno i drugie występuje w omawianej książce Małeckiego. Akcja rozwija się ospale, policja…
-
„Podpalacz” Wojciech Chmielarz (Jakub Mortka #1)
Piroman to człowiek, którym kieruje żądza podpalania. Pożar wywołuje u niego odczucie ulgi, a obserwowanie szalejących płomieni dostarcza mu rozkoszy. Piroman jednak nie ma w zamiarze nikogo skrzywdzić, a już na pewno nie zabić. Kiedy zatem w willi na Ursynowie wybucha pożar w wyniku którego ginie biznesmen, a jego żona celebrytka zostaje dotkliwie poparzona, policja nie jest pewna, czy powinna szukać pechowego piromana, czy może raczej mordercy. Sprawą kieruje Jakub Mortka, człowiek całkowicie oddany pracy w policji. Komisarz słynie z dokładności oraz determinacji, które sprawiają, że jest bardzo ceniony przez swoich szefów. Jednak w życiu prywatnym mężczyzna w ogóle sobie nie radzi – jest rozwiedziony, mieszka w kawalerce razem ze…
-
„Kasacja” Remigiusz Mróz
Zdaję sobie sprawę z tego, że tym wpisem narażam się licznym fanom Pana Remigiusza, ale sumienie nie pozwala mi postąpić inaczej. Z przykrością stwierdzam, że pierwsza część z serii o Chyłce i Zordonie nie wywarła na mnie pozytywnego wrażenia. W zasadzie, to nie wywarła żadnego wrażenia bo podczas czytania nie czułam żadnych emocji, ze znużeniem przewracałam kolejne strony błagając, aby ta droga przez męki już dobiegła końca. Po pierwsze – zbrodnia. Ciała dwóch skatowanych osób, z którymi rzekomy morderca spędził w mieszkaniu dziesięć dni, a morderstwo wyszło na jaw dopiero, kiedy sąsiadom zaczął przeszkadzać smród gnijących tkanek. Historia tego przestępstwa w ogóle mnie nie wciągnęła. Za mało szczegółów, wszystko jakieś…
-
"Obłęd" Erik Axl Sund
W ostatnim czasie tak dużo słyszałam o tej książce, że postanowiłam przekonać się na własnej skórze, do czego jest zdolny szwedzki duet, kryjący się pod pseudonimem Erik Axl Sund. Jednak tym razem sięgnęłam po audiobooka, którego czyta Wojciech Żołądkowski. Jego nużący, niekiedy monotonny głos idealnie wpasował się w klimat książki. Bo ta powieść taka właśnie jest – duszna i przytłaczają. Czytając, czułam się tak, jakbym była zanurzona w jakiejś smolistej substancji, niezdolna się poruszyć, biernie przyglądająca się obezwładniającemu złu. Powieść łapie nas w swoje szpony, a my stajemy się świadkami wydarzeń, które nigdy nie powinny mieć miejsca. Wydarzeń, które są traumatyczne i przerażające, a zarazem strasznie autentyczne. Nie łatwo jest zaakceptować przedstawioną…
-
"Dom na pustkowiu" Andrea Maria Schenkel
„Dom na pustkowiu” to książka, która objętościowo nie zrobiła na mnie większego wrażenia (ogromna czcionka, mały format), jednak jej treść okazała się całkiem przyzwoita. Autorka tego niespełna 200-stronicowego kryminału, to kobieta pochodząca z małej bawarskiej wsi, która ukończyła szkołę dla urzędników państwowych niższego szczebla, z zamiarem pracy w urzędzie pocztowym. To zapewne brak doświadczenia w pisaniu oraz niewyćwiczony styl sprawiły, że książka ma bardzo prostą formę, a wydarzenia oraz bohaterowie przedstawieni są jedynie powierzchownie. Jednak, pomimo swej prostoty, opowiadanie wciąga! Autorka doskonale trzyma czytelnika w ciągłym napięciu oraz prowokuje do snucia domysłów na temat tajemniczych wydarzeń, wokół których skupia się cała historia… … a historia osadzona jest w latach 50-tych…
