Zdaję sobie sprawę z tego, że tym wpisem narażam się licznym fanom Pana Remigiusza, ale sumienie nie pozwala mi postąpić inaczej. Z przykrością stwierdzam, że pierwsza część z serii o Chyłce i Zordonie nie wywarła na mnie pozytywnego wrażenia. W zasadzie, to nie wywarła żadnego wrażenia bo podczas czytania nie czułam żadnych emocji, ze znużeniem przewracałam kolejne strony błagając, aby ta droga przez męki już dobiegła końca. Po pierwsze – zbrodnia. Ciała dwóch skatowanych osób, z którymi rzekomy morderca spędził w mieszkaniu dziesięć dni, a morderstwo wyszło na jaw dopiero, kiedy sąsiadom zaczął przeszkadzać smród gnijących tkanek. Historia tego przestępstwa w ogóle mnie nie wciągnęła. Za mało szczegółów, wszystko jakieś…